YANILGILAR VE DENEME

Konu: YANILGILAR VE DENEME Perş. Eyl. 25, 2008 9:40 pm

Gelecek fırtınaları ekti kalbimize, rüzgar biçerken yanıldık!
Zaman geçiyordu ve saatler on ikiyi gösterirken bir geçeye sakladığımız umutlar... Akrepler unut-u, yelkovanlar affet-i gösterirken yanıldık!
Monolog seslerin bizi anlattığı bir hayalde yükselişle tanışırken, diyalogların seni ve beni aldattığı bir cümlede gerçeği hazmederken ve pişkinlik edası altında alçaklığı karşılarken yanıldık!
Gözlerin kalpleri yansıttığı, körlüğün bile renk cümbüşünden sayıldığı, dokunurken tespitte yetersizlikten yakındığımız ve henüz şeklini çizemediğimiz bir sevdayı ruhta karalayana resmolurken yanıldık!
Seni yaşatmak olmasa böyle rezilce yaşamaya heveskar olan kim? derken bile, kelimelerin manasına avuç açamayan bir inançsızlık zincirini, seviyorum gibi yetersiz bir halkayla sadakate bağlamaya çalışırken yanıldık!
Gidecekken kal, giderken dön, gitmişken gel demeye yüz bırakmadığımız, affedilmez bir ihaneti kanımızda dondurmaya ve aklımızın son haddi bildiğimiz aşkımızdan geriye doğru bir adım atmaya çalışırken, ki hiçbir şeyi hatırlamayan ve sarılacak tek boşluğunu uçuruma eş koştuğumuz bir yalnızlığı ellerimizden yuvarlarken yanıldık!
Sen beni, ben seni, sen ve ben bizi korumaya yeminliyken... Seni sende ve el-de kaybetmek, beni ziyana yakın bir halde bırakmak, bizi heder etmek kadar anlatılmaz bir sancıya katlanırken yanıldık!
‘'-Sana ne desem sonu gelecek biliyorum. İnancım kadar sevdiğimsin, çünkü onun sonu yok...''
Belki bu kadar çok; sevmek varken, seviyorken yanıldım-yanıldık!
‘'-İyi ki varsın, inan bana sen olmazsan yaşayamam...''
İşte bu tek yalanı utanmadan söylerken ve her defasında tasdiklemeyi seçerken yanıldın-yanıldık!
‘'-Adı sen, kölesi ben, sokakları biz ve coğrafyası mutluluk olan bu şehri biz kurduk ellerimizle...''
Akıl almaz olaylarla yıkmak kaldı ya geriye; kahrolası bu ömür bizim derken yanıldım-yanıldın-yanıldık